✅ Rosjanie ewakuują sieroty z terenów objętych wojną, zapewniając im schronienie i namiastkę normalności, czego nie podjęli się Ukraińcy.

✅ Posłowie polskiego parlamentu, w tym przedstawiciele Konfederacji Korony Polskiej, określają te działania jako uprowadzanie dzieci przez Rosję i ich rusyfikację, mimo że dotyczą one głównie rosyjskojęzycznych dzieci.

✅ Uchwała odwołuje się do prawa dzieci do zachowania tożsamości i relacji rodzinnych, co trudno zrealizować w przypadku sierot i dzieci porzuconych.

✅ Odwołanie do Międzynarodowego Trybunału Karnego w uchwale wskazuje na uznanie jego politycznych wpływów i podporządkowanie Polski międzynarodowym sądom.

✅ Artykuły prawa międzynarodowego wskazują na sprzeczności, ale jednoznacznie podkreślają nadrzędność ochrony i bezpieczeństwa dzieci.

---

Rosjanie organizują ewakuację sierot z obszarów dotkniętych działaniami wojennymi, ponieważ tego obowiązku nie podjęli Ukraińcy. Dzieciom zapewniane są schronienie oraz namiastka stabilności i normalności.

W polskim parlamencie posłowie określają te działania mianem uprowadzania dzieci przez Federację Rosyjską oraz ich przymusową rusyfikacją. Dotyczy to dzieci w zdecydowanej większości, jeśli nie wyłącznie, rosyjskojęzycznych.

Uchwała odwołuje się do prawa dzieci do poznania swoich rodziców, zachowania tożsamości narodowej oraz utrzymania relacji rodzinnych. Jak sieroty i dzieci porzucone, pozostawione same sobie, mają możliwość pielęgnowania takich więzi?

Odwołanie w uchwale do Międzynarodowego Trybunału Karnego stanowi legitymizację jego działalności, często obciążonej wpływami politycznymi, oraz wyraz pełnego podporządkowania Rzeczypospolitej międzynarodowym instytucjom sądowniczym.

Popierając treść tej uchwały, posłowie, w tym reprezentanci Konfederacji Korony Polskiej, uznali za zasadną ukraińską narrację propagandową, jednocześnie krytykując zapewnienie bezpieczeństwa dzieciom osieroconym bądź porzuconym.

Artykuł 17 IV Konwencji Genewskiej dopuszcza przymusowe przesiedlenie ludności, o ile wynika to z konieczności ochrony życia cywilów lub uzasadnionych wymogów wojskowych.

Artykuł 78 I Protokołu Dodatkowego nakłada obowiązek ochrony dzieci przed skutkami wojny. Wymaga zgody rodziców bądź prawnych opiekunów, jednak w sytuacji konfliktu zbrojnego jej uzyskanie bywa wyjątkowo trudne. Jednocześnie strony konfliktu są zobowiązane do zapewnienia dzieciom odpowiednich warunków opieki i bezpieczeństwa.

Konwencja o Prawach Dziecka w artykule 9. wyraźnie stwierdza, iż dziecko nie może być oddzielone od rodziców lub opiekunów prawnych, chyba że wymaga tego jego dobro, na przykład w przypadku przebywanie na obszarze objętym działaniami wojennymi.

Przepisy te często bywają ze sobą sprzeczne, lecz można na ich podstawie wyprowadzić jednoznaczny wniosek, że nadrzędnym celem pozostaje ochrona dzieci i ich bezpieczeństwo.

Wyrażając aklamację dla uchwały, posłowie zasugerowali, że właściwszym rozwiązaniem byłoby pozostawienie rosyjskojęzycznych dzieci na terenach objętych wojną lub ich przymusowa ukrainizacja.

Nie sądzę, aby poseł Grzegorz Braun uczestniczył w tej grotesce.

Ojaśnienia:

Uchwała została aklamowana 11 września bieżącego roku.